Geçen gün bir kitap evini gezerken gözüme ilişti. Ne kadar koku varsa hepsinin kitabı çıkmış. Papatya, manolya, lavanta, menekşe, yasemin kokulu hikayeler... Bizim hikayelerimiz hep sarımsak kokulu olurdu. Sarımsak kokuluydu akşamlarımız. Öyle mecaz yapıyorum falan da sanmayın, basbayağı buram buram sarımsak kokardık.
İlk memuriyet atamam üniversiteyi yeni bitirmiş sekiz kişi ile birlikte, güzide tatil beldelerimizden birine hem de Temmuz ayında olmuştu. Parayı da peşin peşin elimize sayınca veznedar; işe iki araba kiralayıp çevreyi keşfe çıkmakla başlamıştık. Biz gençlik kampı havasında Didim, Kuşadası, Bodrum, Marmaris, İzmir gezerken sonbahar gelince kampımızda evlilik rüzgarları esmeye başladı. Önce ben evlendim, peşimden sarımsakçı başı Melih.
Küçük bir kasabada kış aylarında sosyal çevreniz iyi değilse sıkılırsınız. Bizim sosyal çevremiz süperdi. Birbirimize yakın evler tuttuk, evcilik oynamaya başladık. Küçük yerlerin kader birlikteliği asker arkadaşlığı, yurt arkadaşlığı gibi. Çok güzel günlerimiz oldu birlikte, en derinlerimize dokunduk, çok fazla şey paylaştık ama en çok da yemeklerimizi.
Görüşmediğimiz gün yoktu. Hafta sonları sabah kahvaltıları birimizde ise akşam yemekleri tedbili mekan diyerek hep beraber kalkılıp diğerimizde olurdu. Yemek yapmayı ve yedirmeyi çok severdi Melih. Sarımsak ise onun vazgeçilmezi. Menemen, çorba, ciğer, lazanya, balık, makarna, pide içi aklınıza gelebilecek her şey sarımsaksız bir hiçti. Taze sarımsakları ısırarak mı yemedik, sabah kahvaltılarında yağda yumurtalara, ikindileri ekmek aralarına mı koymadık, salatalarımıza mı eklemedik sarımsağı.
Damak tadı ve yemek kültürümüz çok gelişmiş, kütlelerimize üçer beşer ilave olmuş, dostluğumuz katmerlenmiş, evlerimize sarımsak kokuları sinmişti. Dördümüz naneli sakızların, en freş diş macunlarının, inatçı karanfillerin bile mücadeleye girişmeyeceği kokular içerisinde mutluyduk. Sarımsak kokuluydu akşamlarımız :)
Sonra ne mi oldu. Tayinlerimiz çıktı, çocuklarımız oldu. Bahanesi olmaz görüşememenin ama eskisi gibi olamadı. Uzakları yakın edemedik. Hep yanı başımdadır dostlukları. Ne zaman burnuma bir domates sosunda kavrulan sarımsak kokusu gelse o günlerin anısı canlanır hafızamda.
Sarımsak kokulu akşamların sabahları da aynıdır hem, kaldığı yerden devam eder hep.